Opruimen!

Misschien heeft Sien van "Schoon en medogenloos" toch gelijk als ze zegt: "Opgeruimd in huis is opgeruimd in je hoofd".

De verhuis is nu toch al wel een maand geleden, maar de laatste loodjes - in de vorm van kartonnen dozen en bakken - wegen het zwaarst. Menig oververmoeide avond spreek ik hardop een intentie uit: Dit weekend ga ik wat opruimen. Maar dat weekend lijkt keer op keer gevuld met andere, vooral leukere dingen.

Nuja, zoveel staat er eigenlijk ook niet meer. Maar dat is net hetgene dat voor ergernis zorgt: zo dicht bij de eindstreep zijn maar toch niet de twee laatste stappen zetten uit pure luiheid.

Misschien is het wel slecht karma. Zou luiheid daarvoor kunnen zorgen? Geen proper huis, geen proper koppie? Net zoals het er thuis uitziet (over het algemeen best OK, maar hier en daar dingen die opgeruimd moeten), zo voelt mijn hoofd voor het moment. Alles is min of meer op een rijtje maar er zijn gewoon sommige dingen waar ik dringend werk moet van maken.

• Van die -ondertussen drie!!- kilootjes meer, die ik dringend terug kwijt moet, en liefst nog vijf daarbij.
  
• Van mijn werk, waar ik een paar irritante dingen een beetje voor me uit schuif, wat voor meer irritatie zorgt.
  
• Van mijn allerliefste ventje, die de laatste tijd niet de aandacht krijgt die hij verdient.
  

Laat me dan bij deze een paar mooie voornemens uitspreken. Ik zet vanaf vandaag de lamlendige luiheid van me af. Vanaf nu worden geen hordes meer ontweken of vooruit geschoven, maar gewoon genomen en achter me gelaten.