De laatste loodjes..

Vandaag de uitgerekende datum.. Spannend.. Van alle kanten komen de vragen of ik nog niets voel. En of ik het nog ni beu ben. Beu klinkt zo raar, maar we zullen er niet rouwig om zijn als de bevalling begint. Allebei behoorlijk ongeduldig om te beginnen, en de dikke buik begint zijn tol te eisen. Alhoewel ik me kranig hou (al zeg ik het zelf). 's Avonds best wel weeënactiviteit die ik goed kan voelen. Dus ja, ik voel al wel wat.

Vandaag naar 'Monitores' geweest. Dat is een onderzoekje, vergelijkbaar met een bezoek aan de gynaecoloog in België denk ik. Om te beginnen hingen ze me aan een machien, met een band met twee sensoren rond mn buik. Om de hartslag te meten denk ik. En blijkbaar ook om te meten of ik al weeën heb. Na dat onderzoekje kreeg de gynaecoloog van dienst het resultaat te zien. Die wist me te vertellen dat ik ongeveer om de 8 minuten weeën heb. En of ik dat wist. Oei, niet echt dus.. Daarna mocht ik op zo'n typische stoel gaan liggen. Voor de eerste keer in heel de zwangerschap hebben ze gemeten of ik ontsluiting heb.

Nu, elke keer als ze van ver of van dichtbij wat van een naakte vrouw moeten aanraken verzekeren ze je dat het geen pijn zal doen, en dat je rustig moet blijven. Nu ben ik niet zo'n paniekmens en blijkbaar ook zo preuts niet als ze hier gewend zijn. Ik verzekerde de dokter nog dat ik altijd rustig ben. Dat vond hij best okee.. "Ja, en, wat was het resultaat daarvan?" hoor ik een paar mensen denken. Wel, blijkbaar heb ik al 2 a 3 cm ontsluiting. Ik verschoot (is dat niet al heel veel?). Hij stelde mij gerust, hij dacht dat t wel ni zo lang meer zou duren. Hij vertelde me ook dat hij het hoofdje al kon voelen. (Grrrr, een beetje jaloezie mijnentwege hihi).

Daarna nog een korte echografie. Hij vertelde mij dat t hoofdje 9,5 cm diameter heeft, voor de rest alles normaal. Normaal gewicht, een geschatte 3, 085 kg met een marge van 400g. Niet te groot dus om naar buiten te komen. Oef!! Dat was het onderzoekje. De dokter vertelde me dat ik toch bij elke twijfel naar het ziekenhuis moest komen (die dacht zeker dat ik er te rustig onder zou blijven zeker?). Als de weeën om de 5 minuten komen, of als mn water gebroken zou zijn (duhhh). En anders, volgende vrijdag weer een afspraak. Maar hij dacht dat t wel niet zo lang zou duren.. Wie weet.. Nog even wachten dus..

De kamer is ondertussen ook al een tijdje af. Alles geverfd, gordijntje opgehangen, mooi matje op de vloer, bedje gemaakt. Alles tiptop in orde.. 's Avonds voor het slapengaan kunnen we het niet laten toch nog eens rap een kijkje te gaan nemen. Ook het badje/ verschoningstafeltje staat in de living, met alle verzorgingsproducten in gereedheid. De maxi cosi en buggy staan ook al een tijdje klaar om in gebruik te nemen. Dus alles helemaal klaar, helemaal in orde. Hij wordt verwacht...

Dan is moederlief in haar vrije tijd nog steeds aant haken. Het dekentje in de vorm van een ster is af en ben nog steeds heel trots :) Op dit moment is er een klein joggingpakje in de maak. Had toch wat weinig wol en ben dan woensdag nog achter wat bolletjes geweest op de markt. Lichtelijk pijnlijk maar toch gezellig zo over de markt lopen. Over mijn vestje vertelde een nederlandse vrouw haar gezelschap "nou, dat past ook al lang niet meer", blijkbaar in de veronderstelling dat ik geen nederlands sprak. Als ik haar vertelde dat ik dat wel wist, verschoot ze. Hihi die hollanders toch...

En nu ga ik naar de nieuwe TV kijken.. Toch wat te doen, aangezien ik niet echt onder de voet kan. Een beetje wachten, tot onze zoon komt piepen.. Wa rondsjaffelen, wa haken.. De laatste loodjes wegen toch wel t zwaarst..